Dnia 20 czerwca 2013 r.
w budynku Instytutu Profilaktyki Społecznej i Resocjalizacji
odbyło się Seminarium Naukowe
pt. „Niebezpieczność sprawców. Przestępcy niebezpieczni. Zarządzanie ryzykiem w więzieniach”
zorganizowane przez Katedrę Kryminologii i Polityki Kryminalnej
z udziałem studentów, pracowników naukowych i funkcjonariuszy Służby Więziennej
Poniżej zamieszczamy Program Seminarium naukowego:
I część godz. 10:00 – 12:00
W pierwszej części seminarium trzy dwójki studentów zaprezentowałt kryminologiczne sylwetki dwóch największych gangsterów Podkarpacia oraz uczestników porachunków w wojnie gangów warszawskich.
Trzecia dwójka studentów przedstawiła sylwetkę Piotra Domańskiego, studenta skazanego na dożywotnie więzienie za zabójstwo trzech taksówkarzy. Po tej prezentacji, swój komentarz przedstawiła dr Ewa Milewska - psycholog kliniczny. Następnie miała miejsce dyskusja uczestników seminarium, zwłaszcza na temat moral insanity i jej psychologicznej i prawnej oceny.
Czwartym przypadkiem poddanym analizie, a następnie dyskusji był Mariusz Trynkiewicz, skazany za cztery zabójstwa na karę śmierci, którą amnestia z 7 grudnia 1989 r. zmieniła na karę 25 lat więzienia. Termin zwolnienia M. Trynkiewicza przypada w lutym 2014 r. Prawdopodobnie „dla niego” w szybkim tempie została napisany krytykowany projekt ustawy o postępowaniu wobec osób zaburzonych psychicznie stwarzających zagrożenie dla życia, zdrowia lub wolności seksualnej innych osób.
Przerwa kawowa 12:01 – 12:29 w Bufecie
II część godz. 12:30 – 14:00
Druga część seminarium dotyczyła niebezpieczności jako takiej i więźniów niebezpiecznych. Prawo i kryminologia podejmuje nieustannej próby zdefiniowania „niebezpieczności” sprawców przestępstw, np. w rekomendacji RE dotyczącej postępowania z więźniami niebezpiecznymi R (82)17 oraz projektu rekomendacji dotyczącej niebezpiecznych sprawców przestępstw z 28 marca 2013.
Dzięki udziałowi ekspertów-praktyków ze Służby Więziennej podjęto próbę odpowiedzi na pytania: czy niebezpiecznymi więźniowie są czy się stają? w oparciu o jakie kryteria ich identyfikować i klasyfikować? jak z nimi postępować?
O aktualności tych pytań świadczą przegrane Polski przed Europejskim Trybunałem Praw Człowieka w Strasburgu i kolejne na przestrzeni trzynastu lat raporty Europejskiego Komitetu Zapobiegania Torturom (CPT) z wizytacji w polskich więzieniach.
